ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ


Η ζωή και το έργο του

  Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1925. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του εντάχθηκε στο κίνημα της εθνικής αντίστασης και συνελήφθηκε από τους Γερμανούς. Πήρε μέρος στο εμφύλιο και σε ηλικία είκοσι τεσσάρων ετών, το 1949, καταδικάστηκε από το στρατοδικείο σε θάνατο για την πολιτική του δράση. Ο ίδιος, δεν δέχτηκε να προδώσει τις αριστερές του πεποιθήσεις και έμεινε στη φυλακή έως το 1951. Μετά την αποφυλάκισή του συνέχισε τις σπουδές του στην Βιέννη, όπου ειδικεύτηκε στην ακτινολογία. Άσκησε την ιατρική και παράλληλα συνέχισε την πολιτική του δραστηριότητα στον χώρο της αριστεράς. Μετά την μεταπολίτευση έθεσε δύο φορές υποψηφιότητα για το βουλευτικό αξίωμα με το Κ.Κ.Ε. εσωτερικού. Από το 1978 ζούσε στην Αθήνα. Πέθανε το 2005.

  Ο Μ. Αναγνωστάκης θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της αντιστασιακής ποίησης. Έχοντας βιώματα και εμπειρίες από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, την κατοχή, την αντίσταση, τον Εμφύλιο και την δικτατορία, διαμορφώνει μια ποίηση κοινωνική που απηχεί το κλίμα της εποχής του. Οι αγώνες του ελληνικού λαού καθρεφτίζονται στα έργα του. Τα θέματά του έχουν βέβαια βιωματικό υπόστρωμα, ωστόσο αποκτούν συλλογική αξία και αφορούν τον πολίτη γενικότερα.
  Τον ποιητή διακατέχει ο προβληματισμός και η απαισιοδοξία. Εμφανίζεται ανήσυχος μπροστά στην κατάρρευση των ηθικών αξιών και προβληματίζεται για την στάση των πολιτών απέναντι στα δημόσια πράγματα. Προβάλλει τον άνθρωπο που αγωνίζεται για τα ιδανικά του, αντιστεκόμενος στην φθορά, την αδιαφορία, την αλλοτρίωση, τον συμβιβασμό. Γι’ αυτούς τους λόγους η πολιτική του ποίηση λαμβάνει ευρύτερες διαστάσεις και δεν θεωρείται στρατευμένη στις σκοπιμότητες ενός περιορισμένου πολιτικού χώρου. Όπως είπε και ο Λ. Πολίτης, εκφράζει γενικότερα τη διάψευση των ελπίδων της γενιάς του.
  Η απαισιοδοξία για τα ηθικά ζητήματα και τις ελαστικές συνειδήσεις των νέων καιρών αποτελεί χαρακτηριστικό της ποίησης του Αναγνωστάκη. Το ύφος του που είναι χαμηλόφωνο και εξομολογητικό, πολλές φορές μετατρέπεται σε αιχμηρό και ειρωνικό. Άλλες φορές αποκτά διδακτικό τόνο.

  Το έργο του περιλαμβάνει τις εξής συλλογές :

1.     Εποχές, 1945
2.     Εποχές 2, 1948
3.     Εποχές 3, 1951
4.     Η συνέχεια, 1954
5.     Παρενθέσεις και Συνέχεια 2, 1956
6.     Η Συνέχεια 3, 1962
7.     Ο Στόχος, 1970
8.     Τα ποιήματα ( 1941 – 71) ,1971

  Ο Αναγνωστάκης έγραψε ποίηση μέχρι το 1970. Το 1983, κυκλοφόρησε  εκτός εμπορίου την ιδιωτική έκδοση του Υ.Γ. .Ο ίδιος αιτιολογεί την σιωπή του με το ότι ‘…λιγόστεψαν οι αυταπάτες του για τις δυνατότητες μιας επικοινωνίας…’ Η ποίησή του μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες.
  Αξιόλογο έργο του αποτελεί και η έκδοση των περιοδικών Ξεκίνημα και Κριτική. Επίσης αρθρογραφούσε και σε άλλα περιοδικά και το 1979 εξέδωσε ένα πεζό με τίτλο Το περιθώριο. Συνέγραψε τις μελέτες Υπέρ και κατά, 1965 και Αντιδογματικά, 1978.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ (ΣΥΝΕΞΕΤΑΣΗ ΓΛΩΣΣΑΣ - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ)

Η ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ (PROJECT) ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ

Λάθη που πρέπει να αποφεύγουμε όταν γράφουμε έκθεση