ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ μαθήματα

Μὰ τί ἔχει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος; Ὅλο τὸ ἀπόγευμα (χτὲς προχτὲς καὶ σήμερα) κάθεται μὲ τὰ μάτια καρφωμένα σὲ μία φλόγα σκόνταψε πάνω μου τὸ βράδι καθὼς κατέβαινε τὴ σκάλα μου εἶπε: «Τὸ κορμὶ πεθαίνει τὸ νερὸ θολώνει ἡ ψυχὴ διστάζει κι ὁ ἀγέρας ξεχνάει ὅλο ξεχνάει μὰ ἡ φλόγα δὲν ἀλλάζει». Μοῦ εἶπε ἀκόμη: «Ξέρετε ἀγαπῶ μία γυναίκα ποὺ ἔφυγε ἴσως στὸν κάτω κόσμο δὲν εἶναι γι᾿ αὐτὸ ποὺ φαίνομαι τόσο ἐρημωμένος προσπαθῶ νὰ κρατηθῶ ἀπὸ μία φλόγα γιατί δὲν ἀλλάζει». Ὕστερα μοῦ διηγήθηκε τὴν ἱστορία του.

Στις 24 Οκτωβρίου 1963 ο Γιώργος Σεφέρης έγινε ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Όπως είχε ανακοινώσει τότε η Σουηδική Ακαδημία, ο Σεφέρης τιμήθηκε με το βραβείο «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες». H ομιλία του Γ. Σεφέρη στη Σουηδική Aκαδημία τον Δεκέμβριο του 1963    «Τούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση. Αλήθεια, η Σουηδική Ακαδημία έκρινε πως η προσπάθειά μου σε μια γλώσσα περιλάλητη επί αιώνες, αλλά στην παρούσα μορφή της περιορισμένη, άξιζε αυτή την υψηλή διάκριση. Θέλησε να τιμήσει τη γλώσσα μου, και να – εκφράζω τώρα τις ευχαριστίες μου σε ξένη γλώσσα. Σας παρακαλώ να μου δώσετε τη συγγνώμη που ζητώ πρώτα πρώτα από τον εαυτό μου.                                                     ...