ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ μαθήματα

ΚΕΙΜΕΝΟ Είναι δεδομένο ότι το διαδίκτυο έφερε μια πιο ισότιμη πρόσβαση στη γνώση. Ζούμε ένα κύμα εκδημοκρατισμού της γνώσης. Παλιότερα, για να δει κανείς τη βιβλιοθήκη του Κέμπριτζ, έπρεπε να ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα. Σήμερα, μπορεί να βρει τα βιβλία της από το γραφείο του. Παλιότερα, έπρεπε να έχει κάποιος λεφτά για να παρακολουθήσει μαθήματα του ΜΙΤ1. Σήμερα, έρχονται διαδικτυακά στο σπίτι του. Σ’ αυτόν τον υπαρκτό εκδημοκρατισμό της γνώσης ορθώνονται τρεις γκρίνιες. Η μία είναι η άρνηση της τεχνολογίας, εξαιτίας των πιθανών κινδύνων που έχει η ανάπτυξή της. Ο Πολ Βιρίλιο, για παράδειγμα, έγραψε την «Πληροφοριακή Βόμβα». Είναι σίγουρος ότι η κοινωνία της γνώσης ενέχει κινδύνους, αλλά άγνωστους. Δεν τους ξέρει, αλλά...υπάρχουν. Η δεύτερη γκρίνια έχει να κάνει με τα «παιδάκια της Αφρικής». Το ακούμε για κάθε νέα τεχνολογία: «Τι να το κάνω εγώ το εμβόλιο για το Αλτσχάιμερ2, όταν τα παιδιά της Αφρικής δεν έχουν ούτε ασπιρίνη για τον πυρετό;». Το επιχείρημα έχει εν μέρει λογική. Πρα

Α1. Στο κείμενο ο αρθρογράφος πραγματεύεται τη χρήση του διαδικτύου στη σύγχρονη κοινωνία. Το διαδίκτυο σήμερα, σε αντίθεση με το παρελθόν, προσφέρει ισότιμα και δημοκρατικά τη γνώση σε όλους. Γι’ αυτήν την ανάπτυξη υπάρχουν ενστάσεις, οι οποίες αφορούν τους κινδύνους που αυτό εγκυμονεί, το χάσμα μεταξύ αναπτυγμένων και τριτοκοσμικών χωρών και το ψηφιακό χάσμα που δημιουργείται από την άνιση πρόσβαση σ’ αυτό. Ωστόσο, η επανάσταση του διαδικτύου είναι πραγματικότητα και έτσι δίνεται η δυνατότητα στους ανθρώπους να συμμετέχουν ισότιμα σ’ αυτό, είτε ως αναγνώστες είτε ως συγγραφείς. Οι συνέπειες είναι αφενός μεν η εξάλειψη της παραδοσιακής ιεραρχίας και αφετέρου τα ψυχοφθόρα συναισθήματα από την πολλαπλότητα και την πληθώρα των διαθέσιμων πληροφοριών . Στο τέλος, ο αρθρογράφος καταλήγει αναφέροντας πως οι παραπάνω αντιδράσεις είναι φυσιολογικές καθώς οποιαδήποτε επανάσταση, ιδιαίτερα αυτές του πνευματικού τομέα, προκαλούν σύγχυση, τέτοια που χαρακτηρίζει κάθε μεταβατική εποχή. Β1. Η ο